„Nie ma ludzi niezastąpionych”, czyli największa bzdura o jakiej słyszałem

Znacie to powiedzenie, mówiące o tym, że nie ma ludzi niezastąpionych? Na pewno… Wiele razy pada ono z ust osób, przeważnie współpracowników i osób bliskich, którzy po odejściu swojego kolegi wygłaszają taką tezę. Być może się ze mną zgodzicie lub nie, ale w moim odczuciu takie słowa są jedną z największych bzdur o jakich słyszałem. Pozwolicie, że wytłumaczę Wam dlaczego…

W historii świata mamy wiele przypadków osób, które zmieniały jego kształt, które odcisnęły na nim swoje piętno i dziś żyjemy w takich, a nie innych warunkach. Każdy z nas ma też w swoim życiu kilku „bohaterów” z którymi zżył się, kiedy jeszcze chodzili po tym świecie i byli dla nas swego rodzaju mentorami.

W moim przypadku, jako pierwszy do głowy przychodzi mi ŚP. Paweł Zarzeczny. Niesamowity dziennikarz, słynący z kapitalnej wiedzy i nieszablonowego języka. Niestety od kilku lat nie ma go już z nami. Pokonała go choroba. Z wypiekami na twarzy czytałem kolejne jego artykuły, czy też oglądałem jego programy TV. Dziś takiego dziennikarza nie ma. Po prostu nie ma… Można opowiadać jakieś bzdury o tym, że zawsze ktoś wypełni pustkę po jakiejś wspaniałej jednostce, ale moim zdaniem to bzdury i jedynie w jakimś stopniu poprawienie sobie nastroju tym, że już nigdy nie będzie tak samo.

Drugi przykład? Proszę bardzo – Kazimierz Deyna, czyli jeden z najlepszych (o ile nie najlepszy) pomocnik w historii polskiej piłki. Od jego tragicznej śmierci minęło ponad 30 lat i co? Przez ponad 30 lat przewinęło się w Polsce tysiące, jak nie miliony piłkarzy i żaden z nich nawet nie zbliżył się do jego poziomu! Ani jeden! Minęło ponad 30 lat!

Takich przykładów jest całe mnóstwo. Nie trzeba nawet szukać w „wielkich tego świata”, a wystarczy przyjrzeć się naszemu lokalnemu podwórku lub rodzinie…

Zacznijmy doceniać tych ludzi, których mamy wokół siebie, bo wcześniej czy później zorientujemy się, że jednak byli niezastąpieni…